بنام مولا

Gibran Khalil Gibranجبران'>جبران خلیل جبران نقاش و نویسنده‌‌ی لبنانی-آمریکایی متولد 1883 است. او خالق آثار مشهوری مانند پیامبر و بال‌های شکسته است. آثار جبران در ایران و جهان به دلیل زبان شاعرانه خود مشهور شده‌اند. کتاب پیامبر به عنوان مشهورترین اثر او در سراسر جهان شناخته می‌شود و از لحاظ ادبی حائز اهمیت بسیاری است.جبران خلیل جبران در ششم ژانویه ۱۸۸۳، در خانواده‌ی مارونی «جبران» در البشری، ناحیه‌ای کوهستانی در شمال لبنان زاده شد. در آن زمان، لبنان بخشی از سوریه بزرگ (شامل سوریه، لبنان و فلسطین) و یک ایالت تحت سلطه‌ی عثمانی بود که به منطقه‌ی لبنان حکومت خودمختار داده بود. مردم لبنان، سال‌ها برای استقلال از حکومت عثمانی جنگیده بودند و بنا بود خود جبران هم بعدها به این جنبش بپیوندد و یکی از اعضای فعال آن شود. منطقه‌ی لبنان، به خاطر دخالت‌های خارجی که به نفرت مذهبی میان مسیحیان، به‌ویژه فرقه‌ی مارونی و مسلمانان دامن می‌زد، منطقه‌ای پردردسر بود. بنا بود بعدها جبران فرقه‌های مذهبی گوناگون را با یکدیگر متحد کند و بدین وسیله کینه‌ها و نفرت‌های مذهبی را از بین ببرد. فرقه‌ی مارونی که در دوره‌ی اشتقاق در کلیسای بیزانسی در قرن پنجم پس از میلاد بنیان‌گذاری شده بود، گروهی از مسیحیان سوریه را در بر می‌گرفت که به پیروی از راهبی به نام مارون قدیس، فرقه و اصول فکری خود را شکل دادند. مادر جبران، کامیلا رَحمه، سی ساله بود که جبران را از شوهر سومش خلیل جبران به دنیا آورد. شوهرش مردی بی‌مسئولیت بود و خانواده را به ورطه‌ی فقر کشاند. جبران خلیل یک برادر ناتنی به نام پیتر، شش سال بزرگ‌تر از خودش، و دو خواهر کوچک‌تر به نام‌های ماریانا و سلطانه داشت که در تمام عمرش به‌شدت به آن‌ها وابسته بود. خانواده‌ی کامیل بنام مولا...

وَمِنَ اللَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً کلامی از قران که ما را به نماز شب ترغیب میکند این ایه از قران است لذا نماز شب امری واجب وحکمی واجب از سوی مولای ما خدای تبارک وتعالی است در نیمه دوم سال مثل فصل پاییز وزمستان که شب طولانی است بهترین اوقات برای این امر محقق است اگر زیاد گرفتاری میتوانی فقط دو رکعت نماز شفع ویک رکعت وتر ونیز قبل از اذان صبح دو رکعت نماز نافله صبح را بخوانی وخیر دنیا واخرت را نصیب خود گردانی واگر توفیق یافتی که نماز نافله شب بخوانی همیشه در دل شب به سجده برو وخداوند را شکر کن سپس در سجده بگو وماتوفیقی الا بالله خدایا به لطف وعنایت توست که من توفیق انجام نماز شب را دارم به اراده من نیست که خواب شیرین را ترک میکنم تا در دل شب که همه در خوابند من به ستایش ومدح تو مشغولم باشم همه توفیقات من بدست اراده توست إِنَّ رَبَّكَ يَعْلَمُ أَنَّكَ تَقُومُ أَدْنَىٰ مِن ثُلُثَيِ اللَّيْلِ وَنِصْفَهُ وَثُلُثَهُ وَطَائِفَةٌ مِّنَ الَّذِينَ مَعَكَدر حقیقت، پروردگارت می‌داند که تو و گروهی از کسانی که با تواند، نزدیک به دو سوم از شب یا نصف آن یا یک سوم آن را [به نماز] برمی‌خیزیدواما در قنوت نماز وتر سه چیز را از خداوند طلب کن 1- عفو 2- مغفرت وامرزش گتاهان 3- رهایی از آتش دوزخ که همان جهنم است که بزودی ان را با چشمان خود خواهیم دید وبه ان یقین خواهیم کرد لَتَرَوُنَّ الْجَحِيمَ ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَيْنَ الْيَقِين1-پس هنگامی که یک رکعت نماز وتر را خوانی وبرای قنوت دست به سوی اسمان گشودی وبه سوی مولای خود دستان خورا گشودی ابتدا بگو الهی ربی سیدی مولای العفو...العفو...العفو ....هر تعداد بگویی اشکال ندارد 7 مرتبه یا هفتاد مرتبه یا 300 مرتبه زیاد مقید به تعداد ان نباش هر تعداد ک بنام مولا...

رَجَب المُرَجَّب (به عربی: رَجَب ) هفتمین ماه از ماه‌های قمری و یکی از ماه‌های حرام است. در زمان جاهلیت رجب ماه مقدسی بود، در آن برای خدایان قربانی می‌شداز پیامبر(ص) نقل است: رجب ماه خداست، شعبان ماه من است و رمضان ماه امت من استرجب به معنای بزرگ داشتن و عظیم شمردن است.[۱] ماه رجب به معنای ماهی است که بزرگ و محترم شمرده می‌شود. به نقل منابع لغوی، عرب از دوران پیش از اسلام این ماه را بزرگ می‌داشته و از جنگ در آن پرهیز می‌کرده است.[۲] مُرَجَّب هم به معنای بزرگ داشته شده است.[۳]ماه رجب با اوصاف و نام‌های دیگری نیز خوانده شده است. به این ماه «رجب الفرد» گویند؛ به این جهت که از سه ماه حرام دیگر که در پی هم واقع شده‌اند، یعنی ذی‌القعده، ذی‌الحجه و محرم جدا افتاده است. به این ماه «رجب المُضَر» نیز گویند، به این جهت که قبیله مُضَر برای این ماه احترام ویژه‌ای قائل بودند.[یادداشت ۱] رجب الاصم، رجب المُرَجَّب، رجب الحرام، مُنصَل الأَسِّنه و مُنصَل الأَلّ از دیگر نام‌های این ماه است در جاهلیت و آن را بدین جهت چنین نامیدند که در این ماه(به خاطر این که از ماه‌های حرا م بود) سِنان‌ها (نیزه و سرنیزه)را از خود دور می‌کردند و دست به جنگ نمی‌بردند و به یکدیگر نمی تاختند. (از اقرب الموارد).[۴][یادداشت ۲]در نام‌گذاری این ماه به «رجب الاصَبّ» و «رجب الاصَمّ» از پیامبر اکرم (ص) نقل است که فرمود:«یُسَمَّی شَهرُ الرَّجبِ الاَصَبَّ ِلاَنَّ الرّحمةَ تُصَبُّ عَلَی اُمَّتی فیهِ صَبّاً وَ یُقالُ الاصَمُّ لِاَنَّهُ نُهِیَ فیهِ عَن قِتالِ المُشرکینَ وَ هُوَ مِنَ الشُّهورِ الحُرُم.»[۵] «ماه رجب را اصبّ نامیده‌اند چون در این ماه رحمت الهی بر امت من فرو می‌ریزد و ماه اصم می‌گویند چون در این ماه از جنگ با مشرکا بنام مولا...

خدایا همه به این جمله اعتقاد دارند اما من به این جمله شک دارم ومیگویم نظر تو هم با خواهش وتمنا ودعا بر میگردد...........................«یَا رَبِّ ارْحَمْ ضَعْفَ بَدَنِی وَ رِقَّةَ جِلْدِی وَ دِقَّةَ عَظْمی»«پروردگارا بر ناتوانی جسمم و نازکی پوستم و نرمی استخوانم رحم کن»رَبِّ أَعُوذُ بِکَ أَنْ أُذَلَّ أَوْ أُخْزىٰ.پروردگارا به تو پناه می‌آورم از اینکه خوار یا رسوا شومرَّبِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ هَمَزَاتِ الشَّيَاطِينِ ‏ وَأَعُوذُ بِكَ رَبِّ أَن يَحْضُرُونِ ‎وَ رَبِّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ أَنْ أَسْأَلَكَ مَا لَيْسَ لِي بِهِ عِلْمٌ ۖوَ رَّبِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ غَضَبِكَ وَ حُلُولِ سَخَطِكَوَ رَبِّ أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْعَدِيلَةِ عِنْدَ الْمَوْتِ.وَ رَبِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ زَوالِ نِعْمَتِكَ، وتَحَوُّلِ عَافِيَتِكَ، وفُجَاءةِ نِقْمَتِكَ، وَجَميعِ سَخَطِكَ1- رَبَّنَآ ءَاتِنَا فِي ٱلدُّنۡيَا حَسَنَةٗ وَفِي ٱلۡأٓخِرَةِ حَسَنَةٗ وَقِنَا عَذَابَ ٱلنَّارِ2-رَبَّنَا آتِنَا مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً وَهَيِّئْ لَنَا مِنْ أَمْرِنَا رَشَدًا3-رَبَّنَا وَءَاتِنَا مَا وَعَدتَّنَا عَلَىٰ رُسُلِكَ وَلَا تُخۡزِنَا يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِۖ إِنَّكَ لَا تُخۡلِفُ ٱلۡمِيعَادَ4-رَبَّنَآ أَفۡرِغۡ عَلَيۡنَا صَبۡرٗا وَثَبِّتۡ أَقۡدَامَنَا وَٱنصُرۡنَا عَلَى ٱلۡقَوۡمِ ٱلۡكَٰفِرِينَ5--رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْرًا وَتَوَفَّنَا مُسْلِمِينَ6-رَبَّنَا آمَنَّا بِمَا أَنزَلْتَ وَاتَّبَعْنَا الرَّسُولَ فَاكْتُبْنَا مَعَ الشَّاهِدِينَ7-رَبَّنَآ ءَامَنَّا فَٱغۡفِرۡ لَنَا وَٱرۡحَمۡنَا وَأَنتَ خَيۡرُ ٱلرَّـٰحِمِينَ8- رَبَّنَا فَٱغۡفِرۡ لَنَا ذُنُوبَنَا وَكَفِّرۡ عَنَّا سَيِّـَٔاتِنَا وَتَوَفَّنَا مَعَ ٱلۡأَبۡرَارِ9-رَبَّنَ بنام مولا...

اللَّهُمَّ إِنَّكَ أَعْلَمُ بِي مِنْ نَفْسِي، وَ أَنَا أَعْلَمُ بِنَفْسِي مِنْهُمْ؛ اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي خَيْراً مِمَّا يَظُنُّونَ، وَ اغْفِرْلِي مَا لَا يَعْلَمُونَعلی ع بار خدايا، تو از من به خودم داناترى و من خود را بهتر از ايشان مى شناسم. بار خدايا، مرا بهتر از آن بدار كه اينان مى پندارند و گناهانى را كه اينان نمى دانند، براى من بيامرز.این کلام حکمت آمیز را امام(علیه السلام) زمانى فرموده که گروهى او را در مقابلش ستودند، سپس افزود: «خداوند! ما را بهتر از آنچه آنها گمان مى کنند قرار ده و آنچه را نمى دانند بر ما ببخش»; (اللَّهُمَّ اجْعَلْنَا خَیْراً مِمَّا یَظُنُّونَ، وَاغْفِرْ لَنَا مَا لاَ یَعْلَمُونَ).از جمله امورى که در روایات اسلامى از آن به شدت نهى شده، مدح و ستایش افراد در برابر خود آنهاست، از این رو در روایات دیگرى مدح و ستایش نوعى ذبح شمرده شده است.در روایتى از پیغمبر(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم: «إذا مَدَحْتَ أخاکَ فى وَجْهِهِ فَکَأنَّما أمْرَرْتَ عَلى حِلْقِهِ الْمُوسى; هنگامى که برادرت را در برابرش مدح و ستایش کنى مانند این است که کارد بر گلویش مى کشى».(1)اللّٰهُمَّ إِنَّکَ تَرىٰ وَ لَا تُرىٰ، خدایا! تو می‌بینی و دیده نمی‌شویوَ أَنْتَ بِالْمَنْظَرِ الْأَعْلىٰ، و تو در چشم انداز برتریوَ أَنَّ إِلَیْکَ الْمُنْتَهىٰ وَ الرُّجْعىٰ، و نهایت و بازگشت همه به سوی تو استوَ أَنَّ لَکَ الْآخِرَةَ وَ الْأُولىٰ، و آخرت و دنیاوَ أَنَّ لَکَ الْمَماتَ وَ الْمَحْیَا، و مرگ و زندگی از آن تو است،وَ رَبِّ أَعُوذُ بِکَ أَنْ أُذَلَّ أَوْ أُخْزىٰ.پروردگارا به تو پناه می‌آورم از اینکه خوار یا رسوا شومرَّبِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ هَمَزَاتِ الشَّيَاطِينِ ‏ وَأَعُوذُ بِكَ رَبِّ أَن يَحْضُرُ بنام مولا...

شمارش معکوس عمر ...324 ماهسپاس خدای کعبه که توفیق 324 ماه زندگی را به ماعنایت کردچنان زندگی را سخت گرفته‌ایم گویی سال‌ها قرار است باشیم! کاش یاد بگیریم رها کنیم، بگذریم گاهی باید رفت، دل به ساحل نبندیم، باید تن به آب زد، ما به آرزوهایمان یک رسیدن بدهکاریم، زندگی کوتاه است حکمت و بیهودگیِ زندگی"تنها شخصِ دانا نادانی را می‌شناسد، نادان‌ها نه خود را می‌شناسند و نه نادانی را. دقیقاً همان‌طور که حکمت برای شناختن نادانی، و نور برای شناختن تاریکی لازم است، ژرفا برای شناختن بیهودگی، و معنا برای شناختن بی‌معنایی لازم است. پاسکال می‌گوید «هرکس که بیهودگی زندگی را درک نکند، درواقع خودش باید بسیار بیهوده باشد.»سه فلسفه زندگیپیتر_کریفتگذر زمان، سریع است، مکان را می‌شود تغییر داد، ولی زمان، موجی جاریست که پیش می‌رود و هر چه هست با خود می‌برد، بازگشتی نیست، جبرانی نیست، قدر تک تک لحظه‌ها را باید دانست، باید در جهت این موج، رها شد، رهایی چاره کارست، بخواهیم در خلاف موج شنا کنیم، به عقب باز نمی‌گردیم، تنها حال را از دست می‌دهیم. بگذار موج کار خودش را بکند، تو نیز کار خود را بکن.من هيـچ علاقه اى ندارم كهباور كسى را تغيير دهم ! منانديشه ى خود را بيان مى كنم تابه آنهايى كه مانند من فكر مى كنندبگويم كه تنها نيستند..من که نابینا هستم، شما بینایان را پند می‌دهم: از چشمان خود آنچنان بهره بگیرید که گويى فردا به‌یکباره کور خواهید شد. موسیقی نهفته در صداها، نغمه‌ی پرندگان و آهنگ نوازندگان را آنگونه گوش دهید، گویی فردا به‌یکباره کر خواهید شد. آنچه را می‌خواهید، چنان لمس کنید، گویی فردا به‌یکباره لامسه‌ی خود را از دست خواهید داد. رایحه‌ی گل‌ها را ببوئید و هر لقمه را چنان مزه مزه کنید، گویی فردا به‌یک بنام مولا...

منظومه عاشقانه و پرسوز و گداز بنام مولا...

علامه مجلسی (رضي الله عنه) نقل میکند که عمر بن شعیب میگوید جدم از پیامبر بزرگوار اسلام شنید که روزی حضرت جبرائیل (علیه السلام) بر من نازل شد در حالیکه شادمان و خندان بود بر من سلام کرد من نیز جواب سلام او را دادم و گفتم علیکم السلام یا جبرائیل. جبرائیل (علیه السلام) عرض کرد همانا خداوند عزوجل هدیه ای برای تو فرستاده و آن کلماتی از گنجهای بهشت است که خداوند به تو کرامت فرموده است. گفتم آن کلمات چیستند؟ گفت: آن کلمات اینها هستند بگو:يَا مَنْ‏ أَظْهَرَ الْجَمِيلَ‏ وَ سَتَرَ الْقَبِيحَ‏ يَا مَنْ لَمْ يُؤَاخِذْ بِالْجَرِيرَةِوَ لَمْ يَهْتِكِ السِّتْرَ يَا عَظِيمَ الْعَفْوِ يَا حَسَنَ التَّجَاوُزِ يَا وَاسِعَ الْمَغْفِرَةِيَا بَاسِطَ الْيَدَيْنِ بِالرَّحْمَةِ يَا صَاحِبَ كُلِّ نَجْوَى وَ يَا مُنْتَهَى كُلِّ شَكْوَىيَا مُقِيلَ الْعَثَرَاتِ‏ يَا كَرِيمَ الصَّفْحِ يَا عَظِيمَ الْمَنِّ يَا مُبْتَدِئاً بِالنِّعَمِقَبْلَ اسْتِحْقَاقِهَا يَا رَبَّنَا وَ يَا سَيِّدَنَا وَ يَا مَوْلَانَا وَ يَا غَايَةَ رَغْبَتِنَاأَسْأَلُكَ يَا اللَّهُ أَنْ لَا تُشَوِّهَ خَلْقِي بالنَّار(توجه : آن گاه در پایان از حق‌تعالى هرچه می‌خواهی بطلب ))از پيامبر خدا (صلی الله علیه و آله) روايت شده كه جبرئيل با اين دعا از آسمان بر پيامبر (صلی الله علیه و آله) فرود آمد در حالى كه شادمان و خندان بود و گفت: سلام بر تو اى محمّد، پيامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: «بر تو سلام اى جبرئيل» جبرئيل عرض كرد: همانا خداوند هديه ‏اى برايت فرستاده است، فرمود: «اى جبرئيل! آن هديّه چيست؟»، جبرئيل عرض كرد: كلماتى از گنج هاى عرش است كه خداوند تو را بدان ها گرامى داشته است. فرمود: «اى جبرئيل! آن ها چيست؟» عرض كرد: بگو: «يَا مَنْ أَظْهَر بنام مولا...

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِالْقَارِعَةُ ‎﴿١﴾‏ مَا الْقَارِعَةُ ‎﴿٢﴾‏ وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْقَارِعَةُ ‎﴿٣﴾‏ يَوْمَ يَكُونُ النَّاسُ كَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ ‎﴿٤﴾‏ وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ الْمَنفُوشِ ‎﴿٥﴾‏ فَأَمَّا مَن ثَقُلَتْ مَوَازِينُهُ ‎﴿٦﴾‏ فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَّاضِيَةٍ ‎﴿٧﴾‏ وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ ‎﴿٨﴾‏ فَأُمُّهُ هَاوِيَةٌ ‎﴿٩﴾‏ وَمَا أَدْرَاكَ مَا هِيَهْ ‎﴿١٠﴾‏ نَارٌ حَامِيَةٌ ‎از رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم نقل شده است: هر کس که این سوره را قرائت نماید در روز قیامت ترازوی حسنات او سنگین می شود.در این باره از رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم روایت کرده اند: هر کس سوره قارعه را بنویسد و همراه نیازمندی قرار دهد خداوند در کار او آسانی و گشایش قرار می دهد.4همچنین از امام صادق علیه السلام نقل شده است: هر گاه این سوره را نوشته و همراه کسی که بازارش کساد و بی رونق است باشد خداوند به کارش رونق می بخشد. بنام مولا...

4 دیمیلاد مسیح ع مبارک درکتاب انجیل آمده است فردی از عیسی ع پرسید بزرگترین حکم در شریعت کدام است؟» عیسی ع پاسخ داد: «” خدای خود را با تمامی دل و با تمامی جان و با تمامی فکر خود محبت نما.“ این نخستین و بزرگترین حکم است. دوّمین حکم نیز همچون حکم نخستین است: ”همسایه‌ات را همچون خویشتن محبت نما.“ تمامی شریعت موسی و نوشته‌های پیامبران بر این دو حکم استوار است.»مسیح بر فلک و مرتضی علی به ترابدلم از آتش این غصه بود، بس‌که کبابسوال کردم از این ماجرا ز پیر خردچو غنچه لب به تکلم گشود و داد جواب:که قدر هر دو به میزان عدل سنجیدندعلی گران‌تر از او بود در همه ابواببماند کفّه‌ی میزان مرتضی، به تراببه آسمان چهارم مسیح کرد شتابمسیح کفّه‌ی خورشید را گرفته به کفبه جستجوی علی هست تا به یوم حسابعلی ع واخرین لحظات حیات آثار مرگ بر چهره امام علی (علیه السلام) ظاهر شده بود. امام به فرزند بزرگش امام حسن (علیه السلام) فرمود: به شیعیانی که جلوی درب منزل اجتماع کرده اند اجازه دهید تا بیایند و مرا ببینند. درب باز شد و شیعیان، دور آن حضرت جمع شده و به گریه و زاری پرداختند. امام علی (علیه السلام) خطاب به آنان فرمود: قبل از آن که فرصت از دست رود و دیگر نتوانید مرا ببینید، هر سوالی دارید از من بپرسید، لیکن سؤالاتتان کوتاه و مختصر باشد.یکی از سوال کنندگان، صعصعه بن صوحان بود که روایت او حتی در صحاح اهل سنت هم، آورده شده و مورد اعتماد علمای فریقین میباشد.در بعضی روایت آمده = از صعصعة بن صوحان روایت است که وی هنگامی که علی علیه السلام به حکومت رسید بر آن حضرت وارد شد وگفتشما فضیلت بیشتری دارید یاحضرت آدم؟حضرت فرمود: خوب نیست که کسی ازخودش تعریف نماید. . (امام علی(علیه السلام) ص۳۶۹، اللمعة البیضاءص۲۲۰، شبهای پی بنام مولا...